In onze voetsporen door Azie…

In Tianmushan (de bergen met de ogen van de hemel)

De eerste week van oktober is voor Chinezen de Gouden Week. Het weer is lekker, de natuur op zijn mooist en ze hebben een hele week vrij om de overwinning van het communisme te vieren.

We trekken op 2 oktober (1 oktober is de Nationale Dag en is het helemaal druk) er op uit. Met de trein naar Hangzhou en dan met de bus naar Mountain Hiker, een hostel in Tianmushan. Heerlijk om frissere lucht te ademen. Het wandelen doet ons goed. We zien veel ginko (van Buddha’s verlichting) en hickory (soort walnoot) bomen.

De Amerikanen die op de eerste dag een stuk met ons meelopen worden door Jonatan ondervraagd over de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki. Voor zijn Unit of Inquiry, zijn onderzoek, op school, moet hij antwoord geven op de vraag waarom de Amerikanen die bommen hebben geworpen. Een nieuw argument kwam op, dat Amerika de Russen wilde afschrikken.

In ons hostel zijn ook drie Chinese gezinnen uit Hangzhou, met in totaal 4 kleine kinderen. Op de terugreis geven ze ons een lift naar Hangzhou. We hebben het over alle Chinezen die vrij zijn en reizen deze dagen. Teveel Chinezen, vindt de man van het gezin. We hebben het ook over de éénkindspolitiek. Ze hebben één zoontje van 4 jaar. Graag zouden ze nog een kind willen. Omdat de vader een oudere broer heeft en de moeder een tweelingzus kan dat niet zomaar (met ouders die zelf enig kind zijn, kan je wel legaal een tweede kind krijgen). Ze zouden dan een boete moeten betalen, en de moeder die voor een semi staatsbedrijf werkt zou haar baan kwijtraken.

Jonatan op pad

de ideale kampeerplek een uurtje rijden van ons huis weg

Afgelopen weekend waren Erik en Jonatan met hun PA (Personal Assistant;-)) kamperen bij een mooi meer, een uurtje rijden van Shanghai..

Het was weer mooi weer voor het jaarlijkse Vader-Kind(eren) weekend van de Oranje Draak,

de Nederlandse School waar de kinderen naar toe gaan.

Wat doet MA tijdens zo’n weekend? Ik mocht mee naar Chinese bruiloft! De dochter van de vriendin van Xiao Dai, onze ayi, gaat trouwen. Of ik

niet mee wilde? Ja, hoor, graag. Hongbao mee (de rode envelop met inhoud), rood met gouden kleren aan en ik ben er klaar voor!

Eerst naar het ouderlijke huis, waar toen we boven waren (ze wonen op de 14e verdieping), het vuurwerk beneden werd afgestoken om de bruid en bruidegom welkom te heten. Dat was voor alle appartements-bewoners bijzonder, zo om 10.30 ’s ochtends.

bruid arriveert ten midden van het vuurwerk

Ik als enige gast (toch bijzonder zo’n lange Europese) nog op foto in de slaapkamer met grote knuffels, samen met het bruidspaar op bed, zittend ;-).

de buren kijken ook

Om 12.00 begon de lunch. Uitgebreid, zo’n 200 gasten. Mijn tafelgenoten waren o.a. de opa en oma van de bruid. Oh, wat een mooie oude mensen.

lieve tafelgenoten

De bediening liep op laarzen rond. Dat gaf een beetje een staleffect aan de anders vrij luxe omgeving.

Om 18.00 begon het diner. Daartussen was een pauze. Bij het diner de modeshow, met een jurkwisseling. Deze bruid was zwanger, dus ze wisselde tijdens het diner maar één keer van jurk. Anders heeft de bruid vaak geen tijd om te eten, omdat ze zich voortdurend aan het omkleden is (minstens 4 jurken, in ieder geval in Shanghai, waarvan één wit).

Bij het diner was ook weer een groot aantal artiesten, en trad het bruidspaar ook op. Er moet toch een taart gesneden worden en champagne glazen volgegoten worden in zo’n soort van piramidevorm, toch? Dat hoort erbij. Dat de taart niet werd opgegeten en die glazen niet werden leeggedronken is ook helemaal in overeenstemming met de Amerikaanse films die de Shanghainese midden/bovenklasse heeft gezien. Het moment waarop ik de bruiloft

echt onveilig had kunnen maken is het moment waarop ze Frans Bauer met Heb Je Even Voor Mij” speelden. Voordat ik het door had, dat dit mijn moment was om op de stoel te springen, was het bruidspaar al van het podium af en werd de muziek weggedraaid…

Wel een beleving!

Bruidstaart: die niet werd opgegeten, alleen werd aangesneden 😉

decor

vanuit een retrohotel waar Zhou Enlai en Mao Zedong op verschillende foto’s van bezoeken te bewonderen zijn een bericht. Ook Chiang Kai-Shek was hier in Lushan (op de Luberg) regelmatig op vakantie.

Over geschiedenis gesproken: net de biografie van Steve Jobs gelezen; dit bericht typ ik op de ipad, wifi op de berg in de ‘plattelands’ provincie Jiangxi, absoluut niet vanzelfsprekend…. Gisteren in het dorp van onze ayi/tante/hulp geweest, stoken op vuur (een soort houtkachel) met een superwok, grote televisie en groot huis (ze had niet overdreven). foto’s volgen (dat kan dan weer niet vanaf de ipad…). Nu eerst ontbijt (wat de kinderen ook met smaak eten).